Woda wodorowa – wpływ na nasz organizm

25 marca 2018 | woda antyoksydacyjna woda h2 woda wodorowa

Organizm dorosłego człowieka składa się w 60-70% z wody. Prawidłowa zawartość wody w organizmie jest kluczem do dobrego samopoczucia. Sprawdź, jak na organizm wpływa woda wodorowa, czyli woda wzbogacona wodorem molekularnym.

Czym jest woda wodorowa?

Woda to jeden z podstawowych płynów, po który sięgamy w ciągu dnia. Tymczasem niewielu z nas zwraca uwagę na jej właściwości. Przykładowo wody butelkowane, które najchętniej wybieramy, mogą mieć różne pH – niekoniecznie neutralne. Pijąc wodę o kwaśnym pH, możemy nieświadomie przyczyniać się do zakwaszenia organizmu. Gdy zaburzona zostanie równowaga kwasowo-zasadowa organizmu, skarżymy się na złe samopoczucie.

Woda H2, określana również jako woda wodorowa, to woda nasycona molekularnym wodorem. Rezultatem są jej właściwości – jest ona antyoksydantem (skutecznie neutralizuje wolne rodniki), a przy okazji ma neutralne pH. Ponieważ w ostatnim czasie o wodzie wodorowej mówi się wiele, warto poznać jej wpływ na organizm, a dokładniej na:

Serce i układ krążenia

Istnieje związek między sprawnie działającym układem krążenia a stresem oksydacyjnym. Do zawału serca dochodzi w momencie zamknięcia tętnicy. Moment ten jest poprzedzony odkładaniem się blaszek miażdżycowych na ścianach naczyń krwionośnych. Utleniona frakcja cholesterolu LDL tworzy większe blaszki – gdy nastąpi ich rozerwanie, dodatkowo powstają skrzepy, które także zwężają światło naczyń krwionośnych.

Ciekawe są także wyniki przeprowadzonych badań. Myszom, u których rozpoznano cukrzycę, podawano wodę z wodorem molekularnym. W efekcie poprawie uległo funkcjonowanie mięśnia sercowego. Sugeruje to, że woda H2 może być przydatna w leczeniu cukrzycowych chorób mięśnia sercowego.

Mózg

Stres oksydacyjny ma niekorzystny wpływ na mózg. Są podstawy, aby sądzić, że może on wywoływać choroby ośrodkowego układu nerwowego. Reaktywne formy tlenu mogą mieć także wpływ na rozwój choroby Alzhaimera – u pacjentów, u których zdiagnozowano tę chorobę, odnotowano odstający od normy (wyższy) poziom nadtlenków lipidów.

Przeprowadzone na szczurach badania naukowe pozwoliły stwierdzić, że woda wodorowa zmniejsza stres oksydacyjny i zapobiega zaburzeniom funkcji poznawczych związanych z demencją i chorobą Parkinsona.

Płuca

Stres oksydacyjny ma niekorzystny wpływ rozwój chorób płuc. U pacjentów, u których zdiagnozowano np. zapalenie oskrzeli, zauważono obniżoną aktywność enzymu dysmutazy ponadtlenkowej.

W przeprowadzonym badaniu wodę wodorową podano szczurom. Wywołało to efekt ochronny przed uszkodzenia tkanek płuc – zahamowało stany zapalne i wystąpienie stresu oksydacyjnego.

Żołądek i jelita

Spożywanie wody wodorowej łagodzi objawy uszkodzenia śluzówki żołądka, które zostały wywołane aspiryną. Woda H2 podawana szczurom hamowała stan zapalny i stres oksydacyjny. Można przypuszczać, że woda nasycona molekularnym wodorem chroni zdrowe osoby przed uszkodzeniami żołądka, które zostały wywołane stresem oksydacyjnym.

Oczy i uszy

Już w latach 80. ubiegłego wieku rozwój jaskry wiązano ze stresem oksydacyjnym. Badania przeprowadzone na szczurach mających podwyższone ciśnienie wewnątrzgałkowe potwierdziło tezę, że podanie m.in. antyoksydantów uchroniło komórki zwojowe siatkówki przed obumarciem.

Wolne rodniki mają też wpływ na zmętnienie soczewki i w ten sposób mogą doprowadzić do zaćmy. Przeprowadzone badania (również na ludziach) potwierdziły, że podawanie antyoksydantów opóźnia rozwój zaćmy.

Skóra

Stres oksydacyjny wpływa negatywnie na kondycję skóry – przyspiesza jej starzenie się i pojawienie się zmarszczek. U osób, które przez trzy miesiące zażywały kąpieli w wodzie wodorowej, zauważono spłycenie zmarszczek.

Być może w przyszłości woda wodorowa będzie wykorzystywana w leczeniu chorób skóry. Podawana dożylnie pacjentom z ostrymi rumieniami skóryspowodowała, że rumień i inne symptomy w znacznym stopniu ustąpiły.

Z przeprowadzonych badań wynika również, że woda H2 zredukowała uszkodzenia komórek ludzkich, które zostały spowodowane eskpozycją na promieniowanie UV.

Trzustka

Wiadomo, że wolne rodniki mają wpływ na rozwój zapalenia trzustki. Dotychczas naukowcom udało się udowodnić, że podawanie antyoksydantów w postaci witamin, np. C, łagodzi proces zapalny i ból.

Przeprowadzone na szczurach badania wykazały, że bogata w wodór sól fizjologiczna zmniejsza nasilenia wywołanego l-argininą ostrego zapalenia trzustki.

Mięśnie

Woda wodorowa ma tez korzystny wpływ na mięśnie. Na problemy z mięśniami szczególnie narażone są osoby aktywne fizycznie. W eksperymencie, którym brali udział biegacze wykazano, że picie wody nasyconej molekularnym wodorem zmniejsza kumulację kwasu mlekowego w czasie ciężkiego treningu. Rezultatem było również mniejsze zmęczenie mięśni.

Ciekawie wypadły również badania przeprowadzone na myszach z dystrofią mięśniową Duchenne’a. Podawana woda H2 zapobiegła nadmiernemu wzrostowi masy mięśniowej i zwiększyła produkcję rodziny enzymów – peroksydazy glutationowej. Woda wodorowa może zatem potencjalnie spowolnić rozwój tej choroby mięśniowej.

Woda wodorowa – dlaczego jeszcze warto ją pić?

Współcześnie przeprowadzane badania nad wodą wodorową pozwalają przypuszczać, że w przyszłości może ona być wykorzystywana przy leczeniu rozmaitych schorzeń. Specjaliści wiedzą już, że stres oksydacyjny wpływa na rozwój szeregu chorób. Z wysokim stężeniem wolnych rodników w organizmie można jednak skutecznie walczyć – wystarczy dostarczać wraz z pożywieniem i płynami antyoksydantów. Obok spożywania owoców i warzyw, warto też wybrać odpowiednią wodą.

Woda nasycona molekularnym wodorem dostarcza do organizmu nie tylko antyoksydantów, które neutralizują wolne rodniki, lecz także utrzymuje równowagę kwasowo-zasadową. Złe samopoczucie utrzymujące się mimo dobrych wyników badań laboratoryjnych może świadczyć o zaburzeniu właśnie tej równowagi.

Aby zapewnić sobie stały dostęp do wody H2, warto zaopatrzyć się w generator wody wodorowej H2. Przy wyborze urządzenia należy zwrócić uwagę na stężenie wodoru, jakie gwarantuje producent. Terapeutyczne stężenie wodoru molekularnego H2 nie powinno być niższe niż 1,2 mg/l.

Źródła:
http://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25979689
http://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC3407490/
http://bmccomplementalternmed.biomedcentral.com/articles/10.1186/1472-6882-14-81
http://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC3925872/
http://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22070900
http://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22607973
http://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22070900
https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20138831
http://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC3395574/
http://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26866650
http://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26182997
http://wydawnictwo.up.lublin.pl/annales/Veterinaria/2007/annales_2007(1)_vet_art_13.PDF
http://www.digest.com.pl/wolne-rodniki-a-zawal-serca
https://www.researchgate.net/profile/Grzegorz_Raszewski4/publication/23710042_Oxidative_stress_in_cerebral_stroke/links/563627cc08aebc0040009d77.pdf