setTimeout("ga('send','event','Engaged users','More than 10 seconds')",10000);
30 kwietnia 2017 | Nauka WodaWodorowa Wodór
Można pisać bardzo dużo o historii wodoru, jednak skupimy się przede wszystkim na tym, jak H2 został odkryty jako gaz medyczny. W 1520 roku wodór został odkryty przypadkowo przez Paracelsusa w trakcie eksperymentów z metalami i kwasem. Badacz zaobserwował tajemniczy, palny gaz – był to H2. W 1766 r brytyjski filozof i naukowiec Henry Cavendish, opisał wodór jako „palne powietrze, które po podpaleniu tworzy wodę”. Jednak substancja ta wciąż nie była nazwana.
Było tak, aż do roku 1783 kiedy Antoine Lavoisier, nazywany ojcem współczesnej chemii, użył francuskiego słowa hydrogene aby opisać ten gaz. Słowo to pochodzi od greckich słów hydro czyli woda i gene czyli tworzyć, formować. Zatem angielskie słowo ‘hydrogen’ znaczy tworzący wodę. W 1888 roku The Annals of Surgery odnotowują jedną z pierwszych publikacji łączących wodór z medycyną, zaznaczając celowe zastosowanie gazu przez doktora Nicolasa Senna.
Przenieśmy się do roku 1943, kiedy H2 był zastosowany po raz pierwszy podczas nurkowania głębinowego przez szwedzkiego inżyniera Arne Zetterströma. W podobnym celu zaczęto używać wodoru w Stanach Zjednoczonych. W latach sześćdziesiątych, US Navy zaczęła używać mieszanki gazowej, znanej jako Hydroleox, która minimalizowała objawy choroby dekompresyjnej i pozwalała na głębsze zanurzanie się. Stosowana była w bardzo wysokiej koncentracji, bo aż 98,87 % H2. Pomaga to uzmysłowić jak bezpieczne jest używanie H2 nawet w bardzo wysokiej koncentracji. Dyskusja na temat używania H2 ucichła aż do 2007 roku. Do tego momentu pojawiło się jedynie 50 publikacji na temat wodoru cząsteczkowego.
W 2007 r. prestiżowy dziennik Nature Medicine opublikował rewolucyjne badanie dotyczące H2 i jego antyoksydacyjnych właściwości. Artykuł wyjaśniał selektywne działanie H2 w neutralizowaniu cytotoksycznych rodników tlenowych, zwanych również rodnikami hydroksylowymi. Po tej publikacji badania nad właściwościami H2 stały się bardzo popularne.
Od tamtej pory opublikowano ponad 600 prac badających medyczne zastosowania H2, w tym 170 dotyczących różnych chorób. Kraje azjatyckie, takie jak Chiny, Japonia czy Korea są pionierami w stosowaniu gazu wodorowego. Działa tam wiele klinik oferujących terapię H2 dla pacjentów cierpiących na choroby chroniczne. Kliniki te osiągają niezwykłe rezultaty. W USA H2 używany jest przede wszystkim jako suplement, jednak badania wskazują, że ma on ogromny potencjał we wspomaganiu leczenia chorób chronicznych i walki z patogenami. Niestety marketing dotyczący zastosowania H2 jest około 10 lat za nauką.